Motivatie

Hallo lieve lezertjes,

Sinds mijn laatste reisverslag zijn er weer wat dingetjes gebeurd, ik dacht ik breng jullie weer even op de hoogte! Qua werk betreft is het vooral nog poetsen, poetsen, poetsen. Ik moet zeggen, echt erg vind ik het niet maar leuk is anders. We hebben inmiddels alle mobiles gehad, op ééntje na. Deze gaan Patricia en ik morgen met z'n tweeën afmaken. Dan zijn ze allemaal gepoetst gelukkig!

Ook hebben we deze week de nieuwe mobiles uitgepakt, gepoetst en ingeruimd. Dit zijn twaalf nieuwe mobiles. Bij het uitpakken moet je denken aan, de matrassen uit plastic folies halen, de koelkast uit een doos halen, de kraan van de douche uitpakken en ophangen enzovoort. Dan natuurlijk gepoetst, en als laatst hebben we de inventaris compleet gemaakt. Dat betekent dat we overal het bestek, de kopjes, de borden, de emmers, dweilen, pannen, noem het allemaal maar op hebben ingeruimd. Zodat ze compleet zijn. Dit was wel even wat variatie en wel leuk om te doen!

En toen kwam het... Afgelopen woensdag na het werk was ik met Patricia even naar de Edeka, dat is de lokale supermarkt hier. En bij terugkomst hoorde ik een piepje. Ik denk wat is dit nou? Het was een rookmelder! Nou bleek dat deze rookmelder al een tijdje afging, hoorde ik van Michel. Het ging dus waarschijnlijk om een rookmelder waarvan de batterij leeg was. Ik hoopte dat het om een huisje ging wat van ons was, maar dat was dus niet! Het was een vaste staander... Daar hebben wij dus niks mee te maken van Vacansoleil, dat is van de camping zelf. We hebben de baas en meerdere vaste werknemers van de camping geïnformeerd. Zij hebben geprobeerd de vaste staander te bellen. Maar ze kunnen hem niet bereiken... Hij neemt gewoon niet op. Fijn hoor, en drie keer raden waar dit huisje staat? Ja hoor, recht tegenover die van mij! Geweldig, echt ik geniet er van kan ik je vertellen. (Niet dus).

Maar goed, dat even terzijde. Michel heeft al een tijdje last van zijn sleutelbeen, deze heeft hij een tijdje terug gebroken. Nou was hij hier een tijdje terug op gevallen, wat weer meer pijn veroorzaakte. Toen zijn Patricia en Collin met hem naar het ziekenhuis gegaan, het was niet gebroken maar wel goed gekneusd. Hij moest eigenlijk rust nemen, maar hij is toch door gegaan met werken! Maar van de week ging het toch heel slecht met z'n arm, en hierdoor heeft hij een paar dagen niet kunnen werken. Maar omdat we zo erg achterlopen en één man minder hadden schoot het niet echt op. Dus heeft Collin gebeld met het hoofdkantoor waaruit kwam dat we versterking kregen! Hij zou de dag erna al op de camping aanwezig zijn, en hij bleef een week zei de vrouw van het hoofdkantoor. Wat een goed nieuws!

Bas was al een medewerker van Vacansoleil, alleen dan in een camping in Nederland. Hij zou de dag erna vroeg vertrekken met de trein zodat hij begin van de middag bij ons zou zijn. Zo gezegd, zo gedaan zou je zeggen. Nou, niet dus! Rond een uur of twaalf kregen we een telefoontje van Bas dat er een treinstaking bezig is in Duitsland. Geweldig! Dit kon er ook nog bij, en ook voor Bas is het natuurlijk enorm vervelend. Uiteindelijk is Collin hem een stukje verderop wezen ophalen. Omdat op de eerst volgende trein wachten wel erg lang zou gaan duren. De planning was dat hij er rond 14.00 uur zou zijn, en hij was om 21.30 uur hier op de camping... Dat was dus wel een erg lange reis voor hem!

De dag erna heb ik kennis met hem gemaakt en het is een hele aardige man en hij werkt ook erg netjes en goed! We kunnen het allemaal goed met hem vinden. Die dag nadat Bas aankwam op de camping was ik een lekker dagje vrij!
We hebben hier op de camping ook nog wat mobiles en tenten staan van Canvas, een Engels bedrijf. Het zijn zeven mobiles en vijf tenten. Dit wordt allemaal gedaan door Patrick. Helemaal in z'n eentje! Patrick is een hele aardige Engelsman. Het leek hem leuk om ons (de vier beheerders van deze camping, en Bas. Dus eigenlijk vijf.) uit te nodigen voor een barbecue omdat het zo warm zou zijn op vrijdag! Dit leek ons allemaal erg leuk, en ook Bas ging mee.
Maar omdat ik dus vrij was en Patrick die middag ook zijn we samen naar het plaatsje Haslach im Kinzigtal geweest om wat boodschappen te doen. Dat dorpje heeft net wat meer supermarkten, en ook wat grotere als Steinach zelf. Hier hebben we goede inkopen gedaan en ook nog ergens geluncht in Haslach! Erg leuk was het.
Die avond hadden we een barbecue, en Michel stelde zelf voor om het vlees te bereiden op de barbecue. Hij vind dat erg leuk om te doen. Het was heel erg lekker en gezellig! Patrick heeft ook nog wat op z'n gitaar gespeeld en er bij gezongen. Als laatste hadden we nog een vuurtje gemaakt in de barbecue, een lekker kampvuurtje dus!

Op zondag hebben we ook met z'n allen gewerkt. Niet veel bijzonders was het. Meestal doen we na het werk een borreltje met z'n allen. En dat was toen ook het geval! Iedereen had zin om wat te eten, maar we hadden allemaal geen zin om te koken. Ik had toen die week al voorgesteld om nog een keer ergens te gaan eten als Bas er was. Zodat we met z'n allen een keer zijn wezen uiteten. Dus besloten we toch maar te gaan uiteten in het campingrestaurant! Het was erg lekker en wederom erg gezellig.

Terwijl ik dit verhaal aan het schrijven ben hoor ik nog steeds de piep van de rookmelder... Erg vervelend! Maar goed, hopelijk begeeft de batterij het snel.

Oh, voor ik het vergeet. Er zijn nog wel wat leuke dingen gebeurd onder werktijd! We hebben zaterdag onze eerste gasten gehad. Bij deze check-in hebben Michel en ik gekeken hoe zoiets nou gaat. Patricia had de eerste check-in gedaan. Erg leuk leek het me en het was ook leuk om is te zien wat ik over een tijdje allemaal ga doen! Ook zondag zijn er nieuwe gasten gekomen.
Vandaag kwamen er vier gezinnen, dus het begint al aardig te lopen. Ik mocht bij deze check-in er weer bij zitten. Ik keek nog een keer mee bij Collin, dit waren drie gezinnen die samen waren, het waren Fransen. En toen stond meteen gezin nummer vier klaar, namelijk een Nederlands gezin. Dus Collin was klaar met zijn papierwerk bij de Fransen en ging met hun een rondje over de camping lopen. Toen vroeg die aan mij of ik misschien het Nederlands gezin kon inchecken (!!!). Ehm, ik probeer het wel zei ik. Ik was wat dingetjes aan het opnoemen die ik zo een beetje had onthouden en Patricia stond er op een afstandje bij, in eerste instantie. Maar ik was nog een aantal dingen vergeten die ze daarna alsnog tegen het gezin vertelde. Gelukkig was het een begrijpend gezin en snapte ze dat ik nog moest leren. Ze waren in ieder geval goed geholpen, dus dat is wel fijn. Na dat ik deze gasten heb ingecheckt heb ik super, super, super veel zin in nog meer inchecks! Het gaf me echt even wat goede motivatie en positiviteit! Nu kan het echte werk beginnen. Eerst alleen nog 32 tenten in elkaar zetten...

Oefening baart kunst zeggen ze!

Tot de volgende keer weer!



Veel liefs